در این پژوهش از مقیاس سازگاری  دو عضوی گراهام اسپانیر(1976) ، برای جمع آوری اطلاعات مربوط به سازگاری زناشویی استفاده شد . این پرسش نامه قبل وبعد از اجرای آزمایش توسط زوج ها  تکمیل گردید.

این مقیاس یک ابزار 32 سؤالی برای ارزیابی کیفیت رابطه ی زناشویی ازنظر زن یا شوهر یا هر دو  نفری است که با هم زندگی می کنند . این ابزار برای دو هدف ساخته شده است . می توان با به دست آوردن کل نمرات، از این ابزار برای اندازه گیری رضایت کلی دریک رابطه صمیمانه استفاده کرد. تحلیل عاملی نشان می دهد که این مقیاس چهار بعد رابطه را می سنجد. این چهار بعد از این قرارند:رضایت دونفری، همبستگی دو نفری، توافق دو نفری و ابراز محبت .